Ratchet & Clank: niet van deze wereld

Een van de populairste spelseries van vandaag begon met een nogal dwaas concept - en bleef gelukkig zo.

In de geschiedenis van succesvolle game pitches, staat de allereerste pitch voor Ratchet & Clank waarschijnlijk op de eerste plaats. "Zou het niet geweldig zijn om een donzig buitenaards wezen en zijn robotvriend te spelen," stond er, "en door het heelal te reizen van planeet naar planeet om wapens en gadgets te verzamelen?"

Terwijl de meeste pitches niets meer (of minder) zijn dan een springplank voor betere ideeën om op voort te bouwen, zouden de Ratchet & Clank-spellen precies zijn wat het ruwe eerste verhaal-idee beloofde: een spel waarin een vage alien en zijn robotvriend vreemde wapens verzamelen op verre planeten.

Wapens en gadgets

Het concept was, bij nader inzien, nogal onnozel en ongedefinieerd toen Brian Hastings, creatief strateeg bij Insomniac, het voor het eerst presenteerde op een bedrijfsbrede conferentie in 2000. Na drie Spyro the Dragon-games wilde Insomniac voor de verandering eens aan iets anders werken, maar (zoals beschreven in The Art of Ratchet & Clank, 2018) nieuwe ideeën wilden maar niet bij de ontwerpers binnenkomen, dus werd er een collectieve brainstormsessie georganiseerd voor het hele bedrijf. Na de pitch van Hastings kwamen ook anderen met ideeën voor wapens en gadgets, wat resulteerde in ideeën als morph weapons of de beruchte Groovitron, een wapen dat pas vele releases later deel zou gaan uitmaken van de games.

Na de conferentie ging de studio aan de slag met het ontwerpen van een spelwereld die aansloot bij het oorspronkelijke idee van de pitch en al snel kwam men tot de spelwereld die we vandaag kennen als de Solana Galaxy, een sterrenstelsel dat, in de beste sci-fi traditie, in veel opzichten ver, ver verwijderd is van onze wereld. Geïnspireerd door platform- en fantasiespellen van vóór Ratchet & Clank, door klassieke sciencefictionfilms en -strips, moest de Solana Galaxy er oppervlakkig uitzien en aanvoelen als de onze, maar toch ook radicaal anders zijn.

Natuurwetten

Naast de "fuzzy space alien" Ratchet, bijvoorbeeld, zijn er talloze andere soorten met menselijke trekken, en Clank leeft in een wereld die bevolkt wordt door andere fantastische robots. De wetten van de natuur gelden, maar slechts tot op zekere hoogte. Handvuurwapens zijn vaak half zo groot als de persoon die ze gebruikt en hebben een effect op vijanden dat aardse wapens nooit kunnen bereiken - de studio noemt ze half-ironisch "Wapens die niet geschikt zijn voor deze wereld".

Enzovoort, enzovoort: de wereld van Ratchet & Clank is een sciencefiction-fantasiewereld, die aansluit bij een traditie van sciencefiction in strip- en/of pulpvorm die al sinds (ten minste) de jaren twintig van de vorige eeuw bestaat. "Pulp science fiction" als genre heeft een enorme invloed gehad op de moderne cartoon-ideeën over buitenwerelden - het is moeilijk om niet de gelijkenissen te zien tussen een schurk als Doctor Nefarious en zijn koepelvormige schedel en de aliens uit Invasion of the Saucer Men (1957), om maar één visuele referentie te noemen.

Flash Gordon

Het zal je niet verbazen dat de ontwerpers van Ratchet & Clanks een sterke invloed hebben op "klassieke science fiction". Dave Guertin, hoofdontwerper bij Insomniac, noemt in interviews de Flash Gordon-strips van Alex Raymond uit de jaren dertig als de belangrijkste inspiratiebron voor zijn "klassieke toekomstbeelden, compleet met halftoondruk en vergeelde krantenpagina's". Melvin the Martian wordt genoemd als een invloedrijke tekenfilm, een personage uit Warner Bros' Looney Tunes tekenfilms, evenals andere klassieke personages.

"We putten uit allerlei bronnen," gaf Insomniac CEO Ted Price toe. "Tekenfilms, science fiction films, populaire cultuur .... Maar het meeste van wat je in de games ziet, is een direct resultaat van ons team dat gewoon plezier heeft in een universum met heel weinig beperkingen." Dit plezier komt tot uiting in de rijke, kleurrijke en levendige wereld die de speler tegenkomt, een wereld die meestal baadt in een warme gloed. De algemene stijl is realistisch, met het voorbehoud dat de ontwerptaal van voertuigen, gebouwen en personages zwaar leunt op tekenfilms - alles beweegt met overdreven bewegingen, vaak om de goed getimede grappen en clou's van de hoofdpersonages te ondersteunen.

Uiteindelijk ziet een Ratchet & Clank-spel eruit en voelt het aan als een zaterdagochtendtekenfilm om te spelen, compleet met bizarre schurken en doemscenario's om het heelal te vernietigen. Als spelletjes zijn ze precies datgene dat de eerste pitch beloofde: een alien en zijn robotvriend gaan op zoek naar steeds meer planeten, wapens en gadgets. Maf, en redelijk briljant.